Veel voor zorg

Toen ik in het 5 e middelbaar zat had ik reeds de keuze gemaakt dat ik podoloog wou worden. Ik had zelf inmiddels sinds mijn 10 e podologische zolen en was altijd zeer geïnteresseerd als ik bij de podoloog op onderzoek moest. Ik vond het leuk om te zien hoe mijn gangpatroon gefilmd werd en om dit achteraf samen met de podoloog te bekijken. Ik had namelijk altijd last van hielpijn, iets wat ik sindsdien nooit meer had. Ik was als 10-jarig kind onder de indruk hoe zolen zo een grote invloed konden hebben.

Op mijn 18 e begon ik dus aan mijn studie podologie aan de Artevelde Hogeschool in Gent. In deze opleiding volgden we in totaal 600 uren stage waarin we de kans kregen om zoveel mogelijk ervaring op te doen. Zo heb ik mogen meevolgen in verschillende ziekenhuizen en bij enkele zelfstandige podologen thuis. Wat me ook erg aansprak aan de opleiding was de vele afwisseling tussen praktijk en theorie. Ook het feit dat je als podoloog tal van mogelijke behandelingen hebt om een probleem aan te pakken en je dus zelf veel keuze hebt om er, in samenspraak met de patiënt, de juiste behandeling uit te kiezen vind ik zeer aantrekkelijk aan dit beroep.

Mijn grootste drijfveer is dat ik graag mensen wil helpen om diverse problemen op te lossen. Deze microbe heb ik waarschijnlijk deels van thuis uit meegekregen, met een vader als verpleger en een broer als kinesist zit dit duidelijk in de familie.